Balde Online
Editiones
Lyrica (1643)
Lyrica (1660)
Lyrica (1729)
Lyrica (1805, ed. Orellius)
Lyrica (1844, ed. Müller)
Herder: Terpsichore (1815)
Neubig tr. Lyrica I
Neubig tr. Lyrica II
Neubig tr. Lyrica III
Aigner tr. Lyrica
Fecit OMS 2023

Kein Text ausgewählt.

Um einen Text anzuzeigen,
oben auf die jeweilige Ausgabe klicken.

Es können mehrere Texte gleichzeitig angezeigt werden.

Ausgewählte Texte sind grau markiert;
erneutes Klicken blendet sie wieder aus.

Lyrica 1643 Elenchus Odarum
Lyrica 1660 Elenchus Odarum
Lyrica 1729 Elenchus Odarum
Lyrica ed. Orellius 1805 Elenchus Odarum
Lyrica ed. Müller 1844 Elenchus Odarum
Herder: Terpsichore (1815) Elenchus Odarum
Neubig tr. Lyrica I Elenchus Odarum
Neubig tr. Lyrica II Elenchus Odarum
Neubig tr. Lyrica III Elenchus Odarum
Aigner tr. Lyrica Elenchus Odarum
Lyrica edd. Baldeani Elenchus Odarum

Lyr. 3, 31

Ad illustrissimum PHILIPPUM BREVANUM Cum Auctori antiqua numismata monstraret. ODE XXXI Utcumque gleba subter Achaica Crepat refossi lamina Caesaris Detrita, Romanisque nummus Squalidus eruitur sepulcris; Nostrate gaza carius aestimas: Placetque gemmis gratior omnibus, Concisus in vultus minutos Materiae veteris tyrannus. Flammatus, inquis, sic oculos Nero, Sic Hadrianus, sic pater Aelius, Sic antecedentes ferebant Ora Titi solymis timendi. Bos Iulianum cornibus indicat. Phocam securis, quam bene barbari Fastus, et atroces in auro Stant animi! Iuvat intueri Rubiginosas saevitiae notas, Vinctaeque laurum frontis, et asperi Stellas renidenteis capilli, Et trabeam, volucremque conto Supervolantem. Quadri iugos agit En, Nerva currus victor, et aetheri Sublimis immittit triumphum. Ipse sedet, minioque pictus Iucunda plebis iurgia digerit, Spectante Roma, tristis, et aspici Depressus horret signa Dacus, Ante Iovis feriendus aram. Haec curioso nuper imaginum, Philippe, visu multus obiveras. Inscripta mirabar metallis Signa quidem faciesque prisco Horrore fractas; te potius tamen. Ex quo loquentem prisca Boethium, Gracchosque, et antiquum Catonem, Ac Fabios mihi Consulares Audire visus, nil pretiosius Desiderabam. Pectore in unico Se tota spectandam Vetustas Exhibet, historisque ludit. Verendus annis iam propioribus Sisti, sonantem Diis animam bonis Fers in senatum, viva Scauri Effigies, Thraseaeque magni. Namque et benignus candor, et inclytae Magnaeque Mentis copia fulgurat; Ruptura per quascumque nubeis Consiliis, agilique telo Sagacitatis. Tu bene perspicax, Ventura tangis pollice Delphico: Doctusque coniectare verum, Luce frui potes obserata.

Lyr. 3, 32

AD JOHANNEM TARANDAM Iuvenem se scribendis Satyris operam dedisse. ODE XXXII Ille ego primis iaculator annis, Certus audaci Satyra ferire Punicas aureis, inimica tandem Peila recondo. In suas traxit Iuvenalis olim Fervidum parteis: rabieque sacra Imbuit venam, velut acta taedis Volsca Mimallon. Robur et vireis , animosque et iras Flaccus addebat sale maceratas: Persius bilem stimulavit et Lucilius atram. Cui lacessitus timide peperci? Quem tuli nostros ale provocantem Zoilum nervos? Quot ad usque restim Paene coegi? Semper armatus, gradiebar instar Hystricis, retro mediantis ictum: Omnibus membris in arundinetum et Spicula versis. Nunc in obliquum celeris iambos, i Et Lycambeo madidos cruore; Nunc in adversum redeunte penna, Vulnera fixi. Mitius quondam furit orba tigris, Ante speluncam: minus Ursa maior Iam bipes saevit. Minus icta calce Vipera mordet. Flevit ultrici furiale Muffo Taurea caesus, vomuitque flammam; Saeva per crassas micuere Nelli Fulgura nareis Risit iratus Maracipsa moestum, Vique seposti stupuit doloris: Et femur supra posuit trementis Vincula surae. Vappius nostros ubicumque vultus Nunc quoque incurrit, fugitivus horret: Atra ceu trist Nemesis sequatur Terga flagello. Dum novum morti speculatus hostem. Cote liventeis acuo sagittas: Ecce, vindictae subito resedit Dira cupido. Defluunt arcus, subeunte molli Pectoris costas animum sensu: Et repentinum lupus, o Taranda, Mutor in agnum. Non libet duros iterare caestus: Languet exermi genuinus ore. Rixa cum primis calet orta verbis, Cedimus ultro. Semen irarum removere velox, Nil volat terris modo, nil Aquino; Arduis totum sed enim Sabinis Debeo plectrum. Quod cano, flos est, vel amica Virgo: Vel nemus sacrum, riguique puris Fontibus colles, et amans sororis Gratia nodum. Vivo me plenus, nihil appetendo, Neminis sternax: et utramque Sortem In sinu porro; neque iam timendus Vitor ab ullis. Inter admissus Socios, cuivis Laesus ignosco: licet immerentis Saepe latratum caput obstrepens ca- lumnia pulset. Candidus morum, quotiens amaros Audio risus? Quotiens ad arma Tardus irritor, veterem monendus Stringere versum? Abnego ferrum tamen, et duella. Omnibus caecum videor cadaver: Quod viri iuxta puerique pronum Impune supinent. Hic manu nasum trahit: ille barbam Vellit ac crineis; Maciemque magnae Consociam Famae pavidus tueri Cominus audet. Qualis Androcli leo mansuetus Fertur Albanos habitasse monteis: Arva securo grege caprearum Praetereunte. Scilicet probris oneratus omni Dormiam vulpi! Patiarque plebis Improbae Maneis, tacitusque nulli Iusta reponam! Surge Samsones imitate, Vates, Et Philisteos super ire Momos, Hinc et hinc, uno geminas tumultu Sterne columnas.

Lyr. 3, 33

AD DIDACUM WALORSCIUM Humana vita, laboriosa navigatio. ODE XXXIII Delicatum et timidum senem irridet Res est seria, vivere, Si nescis, pelagus, Didace, navigas. Naulum, seu veheris, dare; Temet sive vehis, pendere cogeris Vectigal domino maris. Haesuras animo pende molestias: Quo te cumque feret Notus, Mortis pende metum disce malis miser Occallescere nauticus. Semper vita fuit triste negotium. Ipso quin adeo, licet Ad Litus cinerum ieceris Anchoram; In portu tumulaberis. Tecum et fracta ratis, corpus inutile, et Membrorum lacerae trabes: Rostratum caput ac remigium manus Sentinamque uterus trahens, Cum prora, et vacui puppe cadaveris. Scribetur super asserem: Hac fossa situs est nauta Walorscius: Unus quem superaverat Squalore ac macie terribilis Charon In contemptor opum fuit; Sed vitae pariter sordibus Euclio, Aevique insatiabilis. Quum Fatum tacitis passibus ultimum, Aegri reperet ad pedes: Questus multa deos, ingemuit rapi Immaturus, et annuam A duris petiit Caelicolis stipem: Accepitque biennium. Atqui lustra senex bis tulerat Novem Curvo vertice depilis Tandem disperiit non sine lacrima.

Lyr. 3, 34

Ad Exules Alsatas. Mala quavis fortiter ferenda esse. Ode XXXIV. Ergo aut supinæ saxa Tyroleos, Hirtasque rupes, nobilis ALSATA: Aut inter errabis propinquos Helvetiæ miserantis agros! Heu, ipse quondam gentibus horreum Commune natus: cùm licuit super Pendentis Autumni racemis Ducere purpureum liquorem, Ad rubra labris vina crepantibus. Arante Sueuo iugera Patriæ, Metente Burgundo, sedebas Ipse tui placidè quietus Spectator anni, prô miseras vices, Et Fata rerum! ne Cereris quidem Lacuna pallentis, recoctâ Fruge, sitim lutulenta pellit. Iam non in vmbra, sub Platanis anum Rangensis vrit Vinea pauperem: Nec Tusculanæ dulcis vuæ, Quà propior sua cuique vitis, Accendet ullas flamma cupidines. Eheu! Saguntum, et dira Numantia, Famesque, letumque , et cruentus Ante oculos populator errat. It torvus exul Vinmario fugam Mandante: qualis colle Lucretili Depulsus, aut qua valle primum Cornua circumiere nata. Taurus reducto pascua ruminat Linquenda visu. Stat prope candida Coniux, et armenti magister Attonitus. Nemus omne mugit. Ne vos, Quirites, lacrima polluat; Neu questus oris femineus sonet. Frenate fontem: nemo vestro Inde bibens, gemitu fruatur. Casus iniquos, et Niobe decet Vinci ferendo poste. Miser, fui Victoris ictus lambit ensem, (More canis sibi vulnerato Medentis) et sub verbere supplicat. Nescimus, eheu! degeneres pati: Contraque Fortunam triumphos Ex populo reperere pauci. Haec tota si non irruat in caput, Corpusque verset, qualiter arduus Versavit Entellus Dareta, Ante bovem super arva fusum; Nondum peristi. Quisquis es Alsata. Resume vires, extrahe spicula, Contemne proscribi: memento Omne solum patriam esse forti. Tuaene lato vis Ithacae focum Praeferre Mundo? Rumpere pertinax Adversa, servatos Penateis Fer per aquas cineresque tecum. Hoc creber Angulus sole Britannico Diductus, hoc et dux Telamonius Tentavit, Anchisaeque sanguis Per Tyrios Rutulosque sparsus. Quisquam paterna destitui gemis Tellure? Numquam vir bonus exsultat. Vindemia? Sed dulce mustum Intra animos fluit, atque venas Liquens Honestum voluere turgidas. Haec summa: Virtus quem comitabitur Abire compulsum Brisaco, Exsul adhuc retinet Brisacum.

Der ausgewählte Text ist nicht verfügbar.